Yalnız ve öfkeli bir kadın... Adı Sophie... Acısına seyirci kalınan herkesin intikamını almak istiyor ve dönüp şöyle haykırıyor; ''Seyirci kalan, kalbinin en derin noktalarına kadar zalimdir!'' O an seyirci biziz ve sadece başımızı yavaşça onaylarcasına aşağı yukarı oynatabiliyoruz. Biz; zalimiz.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Sahnede bir sürü bavul var... Dekor sadece bavullardan oluşmakta hatta. Tam da o sırada Sophie, bir bavulu iterek başlıyor anlatmaya. O bavulun içindeki şey onu kurbandan faile dönüştürüyor. O artık toplum nazarında bir suçlu. Ama anlatmak istiyor neden yaptığını başlıyor ve başlıyor hikâye... 

''Seyirci kalan, kalbinin en derin noktalarına kadar zalimdir!'' diyerek gözümüzün içine bakıyor ya da ben baktığına inanıyorum. Çünkü biz de muhakkak başka olayların seyircisiyiz.

Oğlunu öldüren 'çete'yi anlatırken Sophie, aklıma Ali İsmail Korkmaz geliyor. Acımasızca dövenin, kendini o iğrenç hazza kaptırmış olabileceğini anlatırken sahnede, ben o sokakta durup 'Ali İsmail'in dayak yemesini izleyen birileri olmuş mudur' diye düşünüyorum.

Ama bu kadarla kalmıyor oyun.

Bavullar açıldıkça Sophie'nin başka hikayeleriyle tanışıyoruz. Tanıştıkça onu daha yakından tanıyoruz. Hayır Sophie bir deli değil. O yalnızlığın bir tezahürü. Topluma ayak uyduramamış, 'profesyonel insan' olamamış, başkalarının acısını yaşayan bir kadın. Belki kafasının içindekiler kendi gerçekliği değil ama dünyanın herhangi bir köşesinde nefes alan, adını duymadığımız birilerinin gerçekliği.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Ve bir tiyatro oyununu izlerken ilk kez rahatsız oldum. Çünkü sahnedeki acılı kadın, ''Seyirci kalan, kalbinin en derin noktalarına kadar zalimdir!'' dedi.

Bizim oradaki tezahürümüz de seyirci kalan başka birileriydi...

Nihat İleri'nin bir sahnede devleşen oyunculuğu dışında oyunu sürükleyen kişi, Sophie'ye hayat veren oyuncu; Laçin Ceylan.

Laçin Ceylan bu oyunda, 'tek kişilik dev kadro.' İnişleri, çıkışları, haykırışları o kadar inandırıcı ki, sahneye inip elini tutup, 'Hayır inan ki Sophie yalnız değil' demek geliyor insanın içinden. Laçin Ceylan, 'seyirci kalan zalimlerin' bile alkışını hak ediyor.

 ETNA- Bedendeki Kuyular, Bi Tiyatro'da, kendi kuyusundan su içmek isterken o kuyuya düşen herkesin izlemesi gereken bir oyun. 

Oyunun Künyesi

Yazan ve Yöneten: Christine SOHN

Çeviren: Ahmet CEMAL

Oynayanlar: Sophie: Laçin CEYLAN

Gottlieb: Nihat İLERİ

Sahne Tasarımı: Norbert van ACKEREN - Yaşar ALPARSLAN

Işık Tasarımı: Rüzhdi ALİJİ

Yönetmen Yardımcısı ve Tercüman: Selin TÜRKOĞLU

Aksesuar: Özlem ÖLÇEROĞLU

Işık Teknisyeni: Emrah SÜRÜCÜ

Grafik Tasarım: A. Bülent Acar, Norbert van ACKEREN

Video Yapım: A. Bülent Acar, Mehmet Ali Üzelgün

Bi Tiyatro hakkında

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Laçin Ceylan, 2006 yılında Nihat İleri, Christine Sohn ile birlikte 'bitiyatro'nun kurucularından oldu. Mekansız olarak harekete geçen Bitiyatro, Alman ve Türk sanatçıları biraraya getiren Etna-Bedendeki Kuyu- adlı ilk oyununu üretti.

Oyun, 2007 yılında hakkında en çok eleştiri ve yazı çıkan bir oyun oldu ve seyircisiyle farklı tiyatro sahnelerinde, turnelerde bir araya gelerek 100'ün üzerinde oyun oynadı.

Bitiyatro 2014 yılı Mart ayında açılmış olan kendi sahnesi Bisahne'de oyunlarını sahnelemeye devam etmektedir.