“Eskiye göre; biraz daha durgunum. ‘Acaba ben yine mi büyüyorum’ diye düşünüyorum. Zaman zaman garip bir boşlukta süzülüyorum, değişken bir ruh halindeyim. Bir şey bittiğinde üzülürüm. O duyguyu bitirmem, tüketmem gerekir. Hatta tabiri caizse; acının dibini görmem gerekir. Böylece bu süreçten daha sağlıklı çıktığıma inanıyorum.”