Yıkılan şehirlerden yükselen umut: Türkiye 43’üncüsü oldu, tıp fakültesine yerleşti

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat depremlerinde Hatay’daki evleri hasar gören Tunç Ateş (19), ailesiyle bir süre çadır ve yurtta yaşamak zorunda kaldı. Tüm zorluklara rağmen lise eğitimini başarıyla tamamlayan Ateş, Yükseköğretim Kurumları Sınavı’nda (YKS) 550 puan alarak sayısal alanda Türkiye 43’üncüsü oldu ve Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne tam burslu olarak yerleşti.

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat depremlerinde Hatay’da bulunan evleri hasar gören Tunç Ateş (19), bir süre ailesiyle çadırda ve yurtta yaşadı. Zorluklara rağmen lise eğitimini başarıyla tamamlayan Ateş, Yükseköğretim Kurumları Sınavı'nda (YKS) 550 puan alarak sayısalda Türkiye 43’üncüsü oldu ve Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne yüzde yüz burslu olarak yerleşti.

6 Şubat 2023'te meydana gelen depremlerde Hatay’da bulunan evleri hasar gören Tunç Ateş, bir süre annesi ev hanımı Yıldız Ateş (42), babası emekli İsa Ateş (65), ablası psikolog Gülnaz Ateş (26) ve ağabeyi döner ustası Orçun Ateş (21) ile birlikte çadırda yaşadı. Ortaokuldan itibaren Türk Eğitim Derneği'nde burslu olarak eğitim gören Tunç Ateş, bir süre de derneğin Afyonkarahisar'daki yurdunda kaldı. Yaşadığı zorluklara rağmen lise eğitimini başarıyla tamamlayan Ateş, YKS'de 550 puan alarak sayısalda Türkiye 43’üncüsü oldu ve Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne yüzde yüz burslu olarak yerleşti.

'YAŞADIKLARIMI MOTİVASYONA ÇEVİRMEK İSTEDİM'

Deprem döneminde maddi manevi çok fazla kayıp yaşadıklarını ve çaresiz hissettiklerini söyleyen Ateş, "O dönem duyduklarımız ve gördüklerimiz bizi çok incitti ve insanın ne yapacağını bilemediği çaresizlik anını o dönemde yaşadık ne yazık ki. Depremden sonra, yaşadıklarımı motivasyona çevirmek istedim. Okul yolunda, enkazların, harabelerin içinden geçerken şehrim için bir şeyler yapmalıyım dedim. Benim motivasyonum bu oldu. Yıkılmış bir şehri kurtarmak için elimden geleni yapmak istedim. Annemin bir sözü vardı; 'Bir çocuk belki ülkeyi kurtaramasa bile bir ili kesin kurtarır' derdi. Bu benim öğretmenlerimin de bana kullandığı bir sözdü. Bu cümle de benim motivasyon kaynaklarımdan biri oldu. Enkazlardan duyduğumuz acıklı hikayeler yakın çevrelerimizden oluyordu. Arkadaşlarımızdan, öğretmenlerimizden kayıplar yaşadık. Evimiz ve iş yerimiz hasar gördü. Ailem işsiz kaldı, bir çıkmaza girdik. Acı kayıplar yaşadık derken göz açıp kapayıncaya kadar geçti. Şu an geriye bakınca çok hatırlamak istediğim anlar değil. Bunlara rağmen bu süreçleri atlatıp bu günlere gelebildiğim için çok mutluyum" dedi.

'İNSANLARIN HAYATINA DOKUNMAK İSTİYORUM'

Ateş, depremden sonra eğitim sürecine Türk Eğitim Derneği'nin yurdunda devam ettiğini söyleyerek, "O dönem ben ders çalışma noktasında çok istekli değilim. Sadece kurtarmam gereken bir şehir var gibi düşündüm. Ülkeye bir faydam olmasını istedim. Bunu da kendime motivasyon kaynağı olarak belirledim. Düzenli çalıştım, öğrenmeyi sevdim. Doktor olmak, insanlara yardımcı olmak, onların hayatlarına dokunmak istedim. Üniversite seçimimi de sonrasındaki hedeflerime göre belirledim. Sağlık alanına yön vermek istiyorum. Başarılı bir plastik cerrah olmak istiyorum. İnsanların hayatına dokunacak buluşlara imza atmak istiyorum. Maddi manevi her engelin sadece yıkılmak için beklediğini düşünüyorum" diye konuştu.