Sigara içmiyorum. Hiç de içmedim. Dolayısıyla hayatımda, “Yemek sonrası / rakı sofrası / kahve molası onsuz olur mu!” iç çekişlerim, “Bıraktıktan sonra anladım, ben yaşamıyormuşum, merdiven çıkabiliyorum,” itiraflarım ya da, “Uzun uçak yolculuklarını nasıl atlatacağım?” paniklerim hiç olmadı. Bırakan ya da hala içmeye devam eden arkadaşlarımın sigara muhabbetlerini Türkçeyi yarı anlayan bir Japon gibi dinler durur, bir pakette kaç adet olduğunu hala bilmem.
Ama buna rağmen içilen yerde terör de estirmem. Herhalde yıllarca duman altı Beyoğlu barlarında müzik yapmanın getirdiği bir alışkanlık. Evet, suratıma suratıma üflenmesinden hoşlanmıyorum, kışın sırf sigara yüzünden 3 derecede bile dışarıda oturmak isteyen arkadaşlarıma isyan ediyorum, konser verdiğim mekanlarda bu meret yüzünden bitmek bilmeyen bir sirkülasyon olmasını sevmiyorum ama eve döndüğümde üstümün başımın kokmamasından da son derece memnunum.
Sigara yasağının başladığı ilk sene tiryakiler arasında yaşanan panik ve üzüntü zamanla yerini alışmaya ve sonra da pek tabii ki ülkemizde sıklıkla görüldüğü üzere "minik esnemelere" bıraktı. Taksisinden dolmuşuna hatta bazı barlara kadar birçok yerde zaman zaman sigara içildiğini görüyoruz. Deneylerim kapsamında bu konuya el attım. İşte olan biten…
Sigara içmiyorum. Hiç de içmedim. Dolayısıyla hayatımda, “Yemek sonrası / rakı sofrası / kahve molası onsuz olur mu!” iç çekişlerim, “Bıraktıktan sonra anladım, ben yaşamıyormuşum, merdiven çıkabiliyorum,” itiraflarım ya da, “Uzun uçak yolculuklarını nasıl atlatacağım?” paniklerim hiç olmadı. Bırakan ya da hala içmeye devam eden arkadaşlarımın sigara muhabbetlerini Türkçeyi yarı anlayan bir Japon gibi dinler durur, bir pakette kaç adet olduğunu hala bilmem.
Ama buna rağmen içilen yerde terör de estirmem. Herhalde yıllarca duman altı Beyoğlu barlarında müzik yapmanın getirdiği bir alışkanlık. Evet, suratıma suratıma üflenmesinden hoşlanmıyorum, kışın sırf sigara yüzünden 3 derecede bile dışarıda oturmak isteyen arkadaşlarıma isyan ediyorum, konser verdiğim mekanlarda bu meret yüzünden bitmek bilmeyen bir sirkülasyon olmasını sevmiyorum ama eve döndüğümde üstümün başımın kokmamasından da son derece memnunum.
Sigara yasağının başladığı ilk sene tiryakiler arasında yaşanan panik ve üzüntü zamanla yerini alışmaya ve sonra da pek tabii ki ülkemizde sıklıkla görüldüğü üzere "minik esnemelere" bıraktı. Taksisinden dolmuşuna hatta bazı barlara kadar birçok yerde zaman zaman sigara içildiğini görüyoruz. Deneylerim kapsamında bu konuya el attım. İşte olan biten…