Bu sefer Rusya'da öyle olmadı. Favori Almanya 1938'de olduğu gibi ikinci kez grup elemelerinden çıkamadı. Çantada keklik bir grupta üstelik sonunculuğa mahkum bırakıldı Panzerler. Almanya'sız bir Dünya Kupası finali düşünülür mü? Futbol böyle bir şey.
Yine klasik bir deyimle "Atamayana atarlar" hemde uzatmada. 15 Temmuz, yani final maçının oynanacağı güne kadar şimdi Almanya’nın yerine yeni bir şampiyon adayı adı üzerine odaklanılacak futbol dünyasında. Almanya, bu kez iddiasız 2002 Dünya Kupası dördüncüsü (Üçüncülük maçını Türkiye’ye karşı 4-3 kaybetmişti) Güney Kore’nin kurbanı oldu.
Maçın son anlarını izlerken ve sahada Alman futbolcuların çaresiz, hazin suratlarını yakın plan ekranlardan izlerken gözümün önüne 1966’da İngiltere’de düzenlenen Dünya Kupası finalleri geldi. O dönem İtalya’da yaşıyordum ve İtalya Milli Takımının Kuzey Kore faciasını heyecanla siyah beyaz televizyondan izlemiştim.
19 Temmuz 1966. Grup eleme maçlarında Sovyetler Birliğine 1-0 yenilen Şili’yi 2-0 yenen İtalya’nın üçüncü ve son rakibi tanınmamış, otoriter rejimin yalnızlığa ittiği Kim İlsung yönetiminin Kuzey Kore’siydi. Son anda İngiltere’ye girmesine izin verilmiş toplama bir takımdı.
Maç Middleborough kentinin Ayresome Park stadında oynanacaktı. Tek seçici Edmonrdo Fabbri yönetimindeki İtalya yıldız futbolcu doluydu. Mazzola’lar Bulgarelli’ler Rivera’lar, Facchetti’ler, Burgnich’ler, Fogli’ler, Albertosi’ler, Perani’ler. Fark bekleniyordu. Kuzey Kore kalecisinin eldiveni bile yoktu. Formaları eskiydi. Fransız hakem Pierre Schwiste’nin düdüğü ile başlayan maçta İtalya, Kuzey Kore kalesini abluka altına aldı. İlk 20 dakikada İtalya tam 5 gol kaçırdı.
43. dakikada bir Kuzey Kore atağında sonradan efsane olan ve Çizme’de adı ağıza alınmayan Park Doo-İk çaprazdan topu filelere gönderdi. Kuzey Koreliler öne geçme gerçeğini yaşarken İtalyan oyuncular şaşkınlık içerisinde soyunma odasının yolunu tuttular. İkinci yarıda gerçek Katenaçyo’yu Kuzey Kore defansı ustaları İtalya’ya karşı disiplinle yaptılar. Rivayette dişçi, sonradan jimnastik hocası olduğu öğrenilen Park Doo-İk’in tek golü ile Kuzey Kore çeyrek finale çıkarken İtalya’nın elenmesine neden oldu. Gök Mavililer İtalya’ya dönüşte havalimanında domates yağmuruna tutuldu. Tek seçici Edmondo Fabbri istemneyen adam ilan edildi.
Hey gidi günler. İtalya’nın Kuzey Kore’si, Almanya’nın Güney Kore’si. Aradan 52 yıl geçmiş! İtalyan gazetelerine bakıyorum. Almanya’nın yaşadığı trajediden sanki memnunlar. 1966 yılında başlarına gelen Kuzey Kore faciasında artık yalnız değiller.
Bu sefer Rusya'da öyle olmadı. Favori Almanya 1938'de olduğu gibi ikinci kez grup elemelerinden çıkamadı. Çantada keklik bir grupta üstelik sonunculuğa mahkum bırakıldı Panzerler. Almanya'sız bir Dünya Kupası finali düşünülür mü? Futbol böyle bir şey.
Yine klasik bir deyimle "Atamayana atarlar" hemde uzatmada. 15 Temmuz, yani final maçının oynanacağı güne kadar şimdi Almanya’nın yerine yeni bir şampiyon adayı adı üzerine odaklanılacak futbol dünyasında. Almanya, bu kez iddiasız 2002 Dünya Kupası dördüncüsü (Üçüncülük maçını Türkiye’ye karşı 4-3 kaybetmişti) Güney Kore’nin kurbanı oldu.
Maçın son anlarını izlerken ve sahada Alman futbolcuların çaresiz, hazin suratlarını yakın plan ekranlardan izlerken gözümün önüne 1966’da İngiltere’de düzenlenen Dünya Kupası finalleri geldi. O dönem İtalya’da yaşıyordum ve İtalya Milli Takımının Kuzey Kore faciasını heyecanla siyah beyaz televizyondan izlemiştim.
19 Temmuz 1966. Grup eleme maçlarında Sovyetler Birliğine 1-0 yenilen Şili’yi 2-0 yenen İtalya’nın üçüncü ve son rakibi tanınmamış, otoriter rejimin yalnızlığa ittiği Kim İlsung yönetiminin Kuzey Kore’siydi. Son anda İngiltere’ye girmesine izin verilmiş toplama bir takımdı.
Maç Middleborough kentinin Ayresome Park stadında oynanacaktı. Tek seçici Edmonrdo Fabbri yönetimindeki İtalya yıldız futbolcu doluydu. Mazzola’lar Bulgarelli’ler Rivera’lar, Facchetti’ler, Burgnich’ler, Fogli’ler, Albertosi’ler, Perani’ler. Fark bekleniyordu. Kuzey Kore kalecisinin eldiveni bile yoktu. Formaları eskiydi. Fransız hakem Pierre Schwiste’nin düdüğü ile başlayan maçta İtalya, Kuzey Kore kalesini abluka altına aldı. İlk 20 dakikada İtalya tam 5 gol kaçırdı.
43. dakikada bir Kuzey Kore atağında sonradan efsane olan ve Çizme’de adı ağıza alınmayan Park Doo-İk çaprazdan topu filelere gönderdi. Kuzey Koreliler öne geçme gerçeğini yaşarken İtalyan oyuncular şaşkınlık içerisinde soyunma odasının yolunu tuttular. İkinci yarıda gerçek Katenaçyo’yu Kuzey Kore defansı ustaları İtalya’ya karşı disiplinle yaptılar. Rivayette dişçi, sonradan jimnastik hocası olduğu öğrenilen Park Doo-İk’in tek golü ile Kuzey Kore çeyrek finale çıkarken İtalya’nın elenmesine neden oldu. Gök Mavililer İtalya’ya dönüşte havalimanında domates yağmuruna tutuldu. Tek seçici Edmondo Fabbri istemneyen adam ilan edildi.
Hey gidi günler. İtalya’nın Kuzey Kore’si, Almanya’nın Güney Kore’si. Aradan 52 yıl geçmiş! İtalyan gazetelerine bakıyorum. Almanya’nın yaşadığı trajediden sanki memnunlar. 1966 yılında başlarına gelen Kuzey Kore faciasında artık yalnız değiller.