Canlı Yayın
Uğur Hakan Hacıoğlu
Eylül 1963’te salyangoz yüklü bir kamyon ile üniversite eğitimi için Belçika’ya gitmek üzere olan Barış Manço’nun yanında sadece gitarı vardı. Bu yolculuğu onun eğitim kariyerinin yanında müzikal bağlamda da özel kılan durum ise Belçika’dan önce Paris’e gidecek olmasıydı. Burada daha önce randevulaştığı Henri Salvador ile görüşecekti. Fakat Paris’e vardığında işler onun adına istediği gibi gitmedi. Fransızcası ve dış görünüşü Henri Salvador’a yetersiz geldiği için onunla çalışmayı reddetti. O süreçte Barış Manço orada tutunabilmek adına kendi deyimiyle otomobil bakıcılığından otel garsonluğuna her işi yapmıştı.
Yaşadığı hayal kırıklığını düzeltebilecek ilk gelişme ise kısa bir süre sonra karşısına çıktı. Barış Manço’nun Belçikalı şair André Soulac ile tanışması sonrası hayatı değişmişti. Menajerliğini üstlenen genç şair sayesinde hem Fransızcasını ilerletti hem de bestelerini değerlendirme fırsatı buldu. Ayrıca dış görünümü düzeltmeye yönelik gayret göstermesi sonucu kilo da vermişti. André Soulac, Barış Manço’nun bestelerine yazdığı sözlerle iyi bir ortaklığın oluşmasını sağladı. 1964 yılında bu ortaklık iki güzel çalışmanın ortaya çıkmasıyla zirve yaptı. Barış Manço, Rigolo plak şirketiyle anlaşarak Jacques Denjean Orkestrası ile beraber çalışmaya başladı.
Twist'ten Rock and Roll'a dönen Barış Manço'nun kayıt şartları da iyileşmiş oldu. 1964'ün Eylül ayında dört şarkılık Fransızca iki EP çıkardı. ilk EP'de Baby Sitter ve Quelle Peste, diğer EP'de Jenny Jenny ve Un autre amour que toi şarkıları yer aldı. Bu plak çalışmalarında Henri Salvador’un tavsiyesiyle plak görsellerinde fotoğrafçı Jean-Jacques Damour ile çalıştı.
Plakların gördüğü ilgi sonrası Paris’in Salut les Copains radyosunun programında yer aldı. 12 Ocak 1965’te ise Türkiye’de de ses getiren Olympia konserine çıktı. Dünyanın en şöhretli isimlerinin yer aldığı bu konserde France Gall, Les Missiles, Adamo gibi sanatçılarla şarkı söyledi. Konserde plakta yer alan şarkılarını hem İngilizce hem de Fransızca söylemesi nihayetinde Henri Salvador’un da takdiri ile taçlanmıştı. Ardından aynı yıl Liège'de Golden Rollers adlı bir grupla konser verdi. Üst üste gelen başarılar sonra Manço’nun en büyük isteği etkili bir grupla düzenli bir müzikal kariyere devam etmekti.
1966 yılında Les Mistigris (bir cins vahşi kedi) topluluğu ile tanışmaları sonucunda beraber çalışmaya karar verdiler. Grubun üyeleri arasında davulda Francis Lonneux, gitarda Christian Lacombes, basta ise Paul Vanderbossche bulunuyordu. Barış Manço solist olarak gruba katılırken arkadaşı André Soulac ise söz yazarı olarak onlarla birlikte çalışacaktı. Grupla birlikte aynı yılın içerisinde ile İsveç, Çekoslovakya, Fransa, Belçika, Hollanda ve Almanya’da konserler verdiler. Bu birliktelik Türk basını ve müzik yapımcıları tarafından da fark edildi. Sahibinin Sesi şirketiyle anlaşmaları sonrası Barış Manço, Les Mistigris ile birlikte 1966 yılında II Arrivera / Une Fille ve Aman Avcı Vurma Beni / Bien Fait Pour Toi 45'liklerini çıkardı. Topluluğuyla birlikte Eylül 1966’da Türkiye’ye gelen Barış Manço tatil maksadıyla bulunmuş olsalar da medya ve dinleyicilerin isteği üzerine Liege dönüşü öncesi Caddebostan Budak Sineması’ nda konser verdi. Sahnede ağırlıkla kendi parçalarına yer veren Barış Manço o gün Baby Sitter, Un Autre Amour Que Toi, Je Te Retrouverai, Une Fille, Manlac Blues 9, Kızılcıklar Oldu Mu ve Fransızcası Bien Fait Pour Toi şarkılarını söyledi. Yağmurlu bir gün olmasına rağmen hem seyirci hem de topluluk adına dolu dolu geçen günün ardından ay sonunda Barış Manço Belçika’ya geri döndü.
Barış Manço adına işlerin çok güzel gittiği süreçte Türk basınında 23 Nisan 1967 tarihinde yayımlanan bir haberde olumlu olan havanın seyri değişmişti. Kardeşi Savaş Manço’nun kullandığı aracın içinde bulunan Barış Manço kardeşiyle birlikte Hollanda’da kaza yapmıştı. Kaza sonucunda yüzünde oluşan yaralar sebebiyle yüzüne dikiş atılan Barış Manço tedavi sürecinin ardından bıyık bırakmaya başladı.
Yaşadığı bu sıkıntılı sürece rağmen aynı yılın Ağustos ayında basınımızda ilk kez bıyıklı fotoğraflarıyla yer alan Barış Manço, Les Mistigris topluluğuyla saykodelik müzik yapacaklarını duyuruyordu. Yorgun ve stresli geçen dört ayın ardından Barış Manço tamamen müziğe ve yeni çalışmalarına odaklanmak istiyordu.
1967 yılının yaz aylarında topluluğuyla birlikte soluğu yine Türkiye’de alan Manço, As Kulüp’te bir konser verdi. Konser sonrası Sayan Plak etiketiyle Les Mistigris ile yaptığı son kayıtlar, longplay formatında piyasada yerini aldı. Bu EP’de sonradan Kol Düğmeleri olarak bilinecek olan ve Manço'nun ilk Türkçe bestesi Bizim Gibi’nin yanı sıra Big Boss Man, Seher Vakti, Good Golly Miss Molly adlı şarkılar yer alıyordu.
Plak sonrası tekrardan yurtdışına dönen Manço, 1968 yılının Mart ayında Belçika’dan İngiltere’ye gitti. İngiltere’de o dönem The Move, Amen Corner, Lemon Tree topluluklarının menajeri olan Ron King ile görüşecekti. Görüşmede Barış Manço adına istenen sonuç elde edilemedi. Manço, Temmuz 1968’de ise müzikal kariyerinde önemli bir yeri olan Les Mistigris topluluğuyla yollarını ayırdığını duyurdu. Kendi sözleriyle Bas gitarist Jean Paul müziği bıraktı, davulcu Francis başka bir toplulukla anlaştı. Christian ise uzun süredir ortalıkta görünmüyordu ayrıca her ne kadar Türkiye’de müzik yapmak isteseler de vize sorunları, yasal problemler ve organizatörlerin istekleri grubun dağılmasına sebep olmuştu.
Les Mistigris sonrası yurda dönen Barış Manço, Kaygısızlar topluluğuyla bir araya gelir. Geleceğin MFÖ’sünün temellerinin dayandığı Kaygısızlar topluluğuyla ilk kez Anadolu turnesine çıkmıştır. Avrupa’da müzikal anlamda meydana gelen yenilikleri yerinde gözleme fırsatı bulan Barış Manço geri döndüğünde müziğinde sentezi doğru temeller üzerine oturtarak yoluna başarıyla devam etmiştir.
Yakalamış olduğu başarı ve Avrupa’da bıraktığı iz 1974 yılında meydana gelen bir gelişme sonrası su yüzüne çıkmıştır. Hollandalı şarkıcı Armand 1972 yılında yayımlanan bir Barış Manço şarkısı olan Ölüm Allah’ın Emri çalışmasını Ne Haber Arkadaşlar ismiyle kendi dilinde yorumlamıştı. Plağı ve samimi bir dille yazdığı kısa bir mektubu Barış Manço’ya ileten Armand, Türk kültürüyle ilgilendiğini, Türk dostlarının olduğunu ve plak hakkında neler düşündüğünü Manço’ya sormuştu. Barış Manço ise ortaya çıkan çalışmadan çok memnundu. Eserine gösterilen ilgi kendisini memnun etmişti. Galatasaray Lisesi sıralarında başlayan kariyeri ülke sınırlarını geçip Japonya sınırlarına dayanana değin satır aralarında yer alan bazı kritik noktaları sizlere anlatmak istedim.
Barış Manço’nun hatırasına ithafen…
Eylül 1963’te salyangoz yüklü bir kamyon ile üniversite eğitimi için Belçika’ya gitmek üzere olan Barış Manço’nun yanında sadece gitarı vardı. Bu yolculuğu onun eğitim kariyerinin yanında müzikal bağlamda da özel kılan durum ise Belçika’dan önce Paris’e gidecek olmasıydı. Burada daha önce randevulaştığı Henri Salvador ile görüşecekti. Fakat Paris’e vardığında işler onun adına istediği gibi gitmedi. Fransızcası ve dış görünüşü Henri Salvador’a yetersiz geldiği için onunla çalışmayı reddetti. O süreçte Barış Manço orada tutunabilmek adına kendi deyimiyle otomobil bakıcılığından otel garsonluğuna her işi yapmıştı.
Yaşadığı hayal kırıklığını düzeltebilecek ilk gelişme ise kısa bir süre sonra karşısına çıktı. Barış Manço’nun Belçikalı şair André Soulac ile tanışması sonrası hayatı değişmişti. Menajerliğini üstlenen genç şair sayesinde hem Fransızcasını ilerletti hem de bestelerini değerlendirme fırsatı buldu. Ayrıca dış görünümü düzeltmeye yönelik gayret göstermesi sonucu kilo da vermişti. André Soulac, Barış Manço’nun bestelerine yazdığı sözlerle iyi bir ortaklığın oluşmasını sağladı. 1964 yılında bu ortaklık iki güzel çalışmanın ortaya çıkmasıyla zirve yaptı. Barış Manço, Rigolo plak şirketiyle anlaşarak Jacques Denjean Orkestrası ile beraber çalışmaya başladı.
Twist'ten Rock and Roll'a dönen Barış Manço'nun kayıt şartları da iyileşmiş oldu. 1964'ün Eylül ayında dört şarkılık Fransızca iki EP çıkardı. ilk EP'de Baby Sitter ve Quelle Peste, diğer EP'de Jenny Jenny ve Un autre amour que toi şarkıları yer aldı. Bu plak çalışmalarında Henri Salvador’un tavsiyesiyle plak görsellerinde fotoğrafçı Jean-Jacques Damour ile çalıştı.
Plakların gördüğü ilgi sonrası Paris’in Salut les Copains radyosunun programında yer aldı. 12 Ocak 1965’te ise Türkiye’de de ses getiren Olympia konserine çıktı. Dünyanın en şöhretli isimlerinin yer aldığı bu konserde France Gall, Les Missiles, Adamo gibi sanatçılarla şarkı söyledi. Konserde plakta yer alan şarkılarını hem İngilizce hem de Fransızca söylemesi nihayetinde Henri Salvador’un da takdiri ile taçlanmıştı. Ardından aynı yıl Liège'de Golden Rollers adlı bir grupla konser verdi. Üst üste gelen başarılar sonra Manço’nun en büyük isteği etkili bir grupla düzenli bir müzikal kariyere devam etmekti.
1966 yılında Les Mistigris (bir cins vahşi kedi) topluluğu ile tanışmaları sonucunda beraber çalışmaya karar verdiler. Grubun üyeleri arasında davulda Francis Lonneux, gitarda Christian Lacombes, basta ise Paul Vanderbossche bulunuyordu. Barış Manço solist olarak gruba katılırken arkadaşı André Soulac ise söz yazarı olarak onlarla birlikte çalışacaktı. Grupla birlikte aynı yılın içerisinde ile İsveç, Çekoslovakya, Fransa, Belçika, Hollanda ve Almanya’da konserler verdiler. Bu birliktelik Türk basını ve müzik yapımcıları tarafından da fark edildi. Sahibinin Sesi şirketiyle anlaşmaları sonrası Barış Manço, Les Mistigris ile birlikte 1966 yılında II Arrivera / Une Fille ve Aman Avcı Vurma Beni / Bien Fait Pour Toi 45'liklerini çıkardı. Topluluğuyla birlikte Eylül 1966’da Türkiye’ye gelen Barış Manço tatil maksadıyla bulunmuş olsalar da medya ve dinleyicilerin isteği üzerine Liege dönüşü öncesi Caddebostan Budak Sineması’ nda konser verdi. Sahnede ağırlıkla kendi parçalarına yer veren Barış Manço o gün Baby Sitter, Un Autre Amour Que Toi, Je Te Retrouverai, Une Fille, Manlac Blues 9, Kızılcıklar Oldu Mu ve Fransızcası Bien Fait Pour Toi şarkılarını söyledi. Yağmurlu bir gün olmasına rağmen hem seyirci hem de topluluk adına dolu dolu geçen günün ardından ay sonunda Barış Manço Belçika’ya geri döndü.
Barış Manço adına işlerin çok güzel gittiği süreçte Türk basınında 23 Nisan 1967 tarihinde yayımlanan bir haberde olumlu olan havanın seyri değişmişti. Kardeşi Savaş Manço’nun kullandığı aracın içinde bulunan Barış Manço kardeşiyle birlikte Hollanda’da kaza yapmıştı. Kaza sonucunda yüzünde oluşan yaralar sebebiyle yüzüne dikiş atılan Barış Manço tedavi sürecinin ardından bıyık bırakmaya başladı.
Yaşadığı bu sıkıntılı sürece rağmen aynı yılın Ağustos ayında basınımızda ilk kez bıyıklı fotoğraflarıyla yer alan Barış Manço, Les Mistigris topluluğuyla saykodelik müzik yapacaklarını duyuruyordu. Yorgun ve stresli geçen dört ayın ardından Barış Manço tamamen müziğe ve yeni çalışmalarına odaklanmak istiyordu.
1967 yılının yaz aylarında topluluğuyla birlikte soluğu yine Türkiye’de alan Manço, As Kulüp’te bir konser verdi. Konser sonrası Sayan Plak etiketiyle Les Mistigris ile yaptığı son kayıtlar, longplay formatında piyasada yerini aldı. Bu EP’de sonradan Kol Düğmeleri olarak bilinecek olan ve Manço'nun ilk Türkçe bestesi Bizim Gibi’nin yanı sıra Big Boss Man, Seher Vakti, Good Golly Miss Molly adlı şarkılar yer alıyordu.
Plak sonrası tekrardan yurtdışına dönen Manço, 1968 yılının Mart ayında Belçika’dan İngiltere’ye gitti. İngiltere’de o dönem The Move, Amen Corner, Lemon Tree topluluklarının menajeri olan Ron King ile görüşecekti. Görüşmede Barış Manço adına istenen sonuç elde edilemedi. Manço, Temmuz 1968’de ise müzikal kariyerinde önemli bir yeri olan Les Mistigris topluluğuyla yollarını ayırdığını duyurdu. Kendi sözleriyle Bas gitarist Jean Paul müziği bıraktı, davulcu Francis başka bir toplulukla anlaştı. Christian ise uzun süredir ortalıkta görünmüyordu ayrıca her ne kadar Türkiye’de müzik yapmak isteseler de vize sorunları, yasal problemler ve organizatörlerin istekleri grubun dağılmasına sebep olmuştu.
Les Mistigris sonrası yurda dönen Barış Manço, Kaygısızlar topluluğuyla bir araya gelir. Geleceğin MFÖ’sünün temellerinin dayandığı Kaygısızlar topluluğuyla ilk kez Anadolu turnesine çıkmıştır. Avrupa’da müzikal anlamda meydana gelen yenilikleri yerinde gözleme fırsatı bulan Barış Manço geri döndüğünde müziğinde sentezi doğru temeller üzerine oturtarak yoluna başarıyla devam etmiştir.
Yakalamış olduğu başarı ve Avrupa’da bıraktığı iz 1974 yılında meydana gelen bir gelişme sonrası su yüzüne çıkmıştır. Hollandalı şarkıcı Armand 1972 yılında yayımlanan bir Barış Manço şarkısı olan Ölüm Allah’ın Emri çalışmasını Ne Haber Arkadaşlar ismiyle kendi dilinde yorumlamıştı. Plağı ve samimi bir dille yazdığı kısa bir mektubu Barış Manço’ya ileten Armand, Türk kültürüyle ilgilendiğini, Türk dostlarının olduğunu ve plak hakkında neler düşündüğünü Manço’ya sormuştu. Barış Manço ise ortaya çıkan çalışmadan çok memnundu. Eserine gösterilen ilgi kendisini memnun etmişti. Galatasaray Lisesi sıralarında başlayan kariyeri ülke sınırlarını geçip Japonya sınırlarına dayanana değin satır aralarında yer alan bazı kritik noktaları sizlere anlatmak istedim.
Barış Manço’nun hatırasına ithafen…
SON DAKİKA
