Emeklilikte yaşa takılanlar, 9 Eylül 1999 tarihinde yürürlüğe giren 4447 sayılı Kanunla ortaya çıktılar. Bu tarihten önce SSK’lılar üç farklı koşulla emekli olabiliyorlardı.
Kadın sigortalılar 20 yıl, erkek sigortalılar 25 yıl sigortalılık süresi ve 5000 gün prim ödeme şartlarıyla,
15 yıl sigortalılık süresi, 3600 gün prim ödeme şartını sağlayan kadınlar 50, erkekler ise 55 yaşını doldurma şartlarıyla,
5000 gün prim ödeme gün sayısını tamamlayan kadın sigortalılar 50, erkek sigortalılar ise 55 yaşını doldurma şartlarıyla.
Dolayısıyla ilk kez 8 Eylül 1999 ve öncesinde SSK’lı olmuş bir kadın, sigortalı olduğu tarihten 20 yıl sonra, 13 yıl 10 ay 20 gün çalışması varsa emekli olabiliyordu. İkinci alternatifte ise 15 yıl sigortalılık süresini ve 3.600 prim gününü tamamlayıp kadınsa 50, erkekse 55 yaşını doldurup aylık bağlatabiliyordu. Son koşulda ise 13 yıl 10 ay 20 gün çalışıp kadınsa 50, erkekse 55 yaşını doldurup aylık bağlatabiliyordu. Bu koşullardan en makulü 20 yıl sigortalılık ve bu 20 yılın 13 yıl 10 ay 20 gününde prim ödemek olduğu için yaş beklemeden pek çok kişi emekli aylığı bağlatabiliyordu. 4447 sayılı Kanunla en sık aylık bağlanan durum olan birinci alternatife kademeli olarak yaş da eklenince emeklilikte yaşa takılma durumu ortaya çıktı.