Burcu Erden, son dönem heykellerinde izleyici ile heykel arasında kurulacak ilişkiden hareketle, ölçeğin ve pozisyonun bu ilişkideki belirleyiciliğini sorgular. Sanatçı, çamur malzemeyle biçimlendirdiği figürleri, kompozit ile üretir. Bir taraftan modlaj izleriyle postürlerin rahatsız ve kırılgan hâllerini bütün incelikleriyle ortaya çıkarırken, diğer taraftan mukavemeti yüksek bir malzemeyle dönüştürüldüğünde, bu rahatsız pozun kalıcılığını sağlar. Yüzeydeki dinamik modlaj, ışık ve gölge hareketleri ve açılardaki gerilim, bu donukluğa tezat bir canlılık taşır. Sanatçı, üretime dair tüm izleri açığa çıkarırken izleyiciye zihinsel ve fiziksel olarak figürün heykele dönüşme sürecini hatırlatmayı sürdürür.