Edip Cansever "gelmiş bulundu"

Usta şair Edip Cansever, 86 yıl önce bugün, yani 8 Ağustos 1928'de İstanbul'da doğdu. Daha 13 yaşındayken çocuk dergisi "Arkadaş"ta şiir yayımlayan Cansever'in ilk şiiri "Düşünce" Mart 1944'te İstanbul dergisinde çıktı. Sürekli üreten bir şair olarak adından hep söz ettiren Cansever, İkinci Yeni akımının özgün örneklerini verdi. Cansever, tatil için gittiği Bodrum'da beyin kanaması geçirdi. Tedavi için getirildiği İstanbul'da 28 Mayıs 1986'da hayata gözlerini yumdu ama ardında sayısız eser bıraktı. İşte Edip Cansever'in unutulmaz şiirlerinden bazı dizeler...

Haberin Devamı

/

Şiirler yazdım, kitaplar okudumElimde bir bardak aldım, onu yeniden oydumDerinlerde kaldım böyle bir zamanKim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktanEy yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefalarıSöyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.

Haberin Devamı

/

Gülemiyorsun ya, gülmekBir halk gülüyorsa gülmektir

/

Ben suyun bir dakika durduğuDurunca boğulduğu bir yerdeyim.

Haberin Devamı

/

Seni unutarak baktığımda bileDünyanın her yerlerinden geçiyorsunYayılıyorsun kalabalıklaraYalnız yayılmak mıAşkın en büyüğü, en dayanılmazı demeli buna.

/

Duymuyorsun sen kendiniBaşıboş bir müzik gibisin kırlarda.

Haberin Devamı

/

Tek ihtiyacım neydi biliyor musun?Bir papatya yaprağı daha.

/

Mutluluk bir kibrit çöpü,artık ne kadar yanarsa.

Haberin Devamı

/

Bu aralar ellerim hep üşür benim.Doktor "kansızlık" der, ben "sensizlik" derim.

/

Bana kalbimdesin deme!Bilirsin, kalabalık yerleri sevmem.

Haberin Devamı

/

Bazen diyorum ki onu kafama takmamalıyımSonra da diyorum ki; önce kalbimden atmalıyım .

/

Bakmayın etrafımda çok insan dolandığına;sırılsıklam yalnızım aslında.

Haberin Devamı

/

Acılar da acılaşıyor gittikçe sanki,bir azarlanmayla ölümünü düşünen çocuklar gibi.

/

Bu yüreğe bu kadar acı fazla dersin bazen kendineAma hata bizdeKüçücük bir yürekle kocaman sevmek ne haddimize!

Haberin Devamı

/

Arkana bile bakmadan gitmek istersinÖyle herşeyi bırakmana falan da gerek yokAnıları bırakabilsen yeter!..

/

Kısa bir gülümseme yürüdü dudaklarındanBenim dudaklarıma da geçti...

Haberin Devamı

/

Sanki hiçbir şey uyaramaziçimizdeki sessizliğiNe söz, ne kelime, ne hiçbir şeyGözleri getirin gözleri!..

/

Doğanın bana verdiği bu ödüldenÇıldırıp yitmemek içinİki insan gibi kaldımBirbiriyle konuşan iki insan

Haberin Devamı

/

Olmayacak şey mi niye bakmayayım denizlereEn akıllı tarafımdır balıkla deniz tutmak.

/

Gökyüzü gibi bir şey bu çocuklukHiçbir yere gitmiyor.

Haberin Devamı

/

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde Oysaki seninle güzel olmak var.

/

İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine.

Haberin Devamı

/

İçinden doğru sevdim seni Bakışlarından doğru sevdim de Ağzındaki ıslaklığın buğusundan Sesini yapan sözcüklerden sevdim bir de Beni sevdiğin gibi sevdim seni Kar bırakılmış karanlığından.

/

Öyle bir çık ki karşımaHer baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi,az kalsın ölüyormuşum gibi hissedeyim seni.

Haberin Devamı

/

İnsanın insandan başka dayanağı yokYalnızlık bile,başka insanların varlığı bilindikçe bir anlama kavuşuyor.