Leyla Tanlar: ''Kolay kolay yenilgiyi kabul etmem''

Oyuncu Leyla Tanlar içini InStyle dergisine bilinmeyenlerini anlattı. İşte o röportaj…

Haberin Devamı

/

Okulda en sevdiğiniz ders hangisi? - Kesinlikle İtalyan Edebiyatı... Dante ve Boccaccio okulumun bana kattığı en güzel değerler. Dilin yanı sıra verdiği kültür gerçekten paha biçilemez. Bu yıl liseyi bitiriyorsunuz, üniversite hayatına dair en çok ne heyecanlandırıyor sizi?- Üniversite şu aralar odaklandığım tek şey... Seçeceğiniz mesleğe göre dersler almak, hayalinizi gerçekleştirmeye başladığınız anlamına geliyor ve bu beni çok heyecanlandırıyor. Ayrıca ortamı, kulüpleri, gelenekleri insanda yeni yeni bir aileye giriyormuş hissi uyandırıyor. Tabii bir de haftanın her günü, sekiz saat dersinin olmadığı gerçeğini de göz önünde bulundurmak gerek (gülüyor).

/

Oyuncu olmaya ne zaman karar verdiniz? - Oyuncu olmak, tamamen benim kararımdı. Yuvada, “Küçük Deniz Kızı”nda başrol oynadığımdan beri içimde bu hayal... Sonra ilkokulda da tiyatro kulüpleriyle devam ettim. Liseye geldiğimde mesleğim olacaksa daha ciddi bir şeyler yapmam gerektiğini fark ettim ve bir oyunculuk akademisine başvurdum, mezun oldum. İşte şimdi buradayım.En sevdiğiniz özelliğiniz?- İradem ve hırsım. Dört sene boyunca bir kere bile düzenimi bozmadım, bozmam da. Kolay kolay yenilgiyi kabul etmem, şikayet etmekle vakit kaybetmeden ileriyi düşünürüm. Gelecek planlarımda bana en çok yardım edeceğine inandığım iki özelliğim bunlar.

Haberin Devamı

/

Şu an dünyanın herhangi bir yerine gidebilecek olsanız... - Kesinlikle Los Angeles... Küçüklükten beri hayalim orada yaşamak. Geçen yaz UCLA’de oyunculuk eğitimi aldım, rüya gibiydi. O kadar özledim ki... Hollywood yazısını görmek, havasını koklamak yetmez bana, üniversite hayatımın bir dönemini orada geçirmek istiyorum. Sektörün kalbindesin, bir oyuncu daha ne ister?

/

Sette rol arkadaşlarına dönelim... Alina Boz ve Burak Tozkoparan desem?- Burak ve Alina’yla asla ayrılmayacak bir üçlüyüz! Onlar hayatıma girdiği için kendimi çok şanslı hissediyorum, iki kardeşim daha oldu! (Deniz Tokgöz)