Serdar Ortaç: 40 değil, 400 gün yas tutarım!
Şarkıcı Serdar Ortaç'ın 2019 yılından bu yana hastanede enfeksiyon (H1N1 virüsü) tedavisi gören iki çocuk babası kardeşi Serkan Ortaç (39), 12 Mart'ta hayata veda etmişti. Meslektaşına verdiği 'Bilsem Ki' şarkısının klip çekiminde gazetecilerin sorularını yanıtlayan 53 yaşındaki popçu, "Ben de gideceğim. Hepimiz gideceğiz. Bugün gitsem mutlu giderim" dedi.
Sesini ve yorumculuğunu çok beğendiği Mehmet Çevik'e en sevilen şarkılarından biri olan 'Bilsem Ki'yi emanet eden Serdar Ortaç, eserin klibinde de genç meslektaşıyla birlikte kamera karşısına geçti. Yönetmenliğini Selim Akar’ın üstlendiği klip için Beykoz Kundura Fabrikası Platoları’nda büyük bir prodüksiyon hazırlandı.
Klip çekimlerinde Serdar Ortaç’la birlikte basın mensuplarının sorularını yanıtlayan Mehmet Çevik, ünlü sanatçıdan şarkıyı almanın çok ta kolay olmadığını itiraf etti. Bilsem Ki’yi 19 yıldır sahnede hep okuyorum. Eseri Serdar abiden istediğimde, kariyerindeki iki önemli şarkının ‘Bilsem Ki’ ile ‘Padişah’ olduğunu söyleyerek, önce çok ta sıcak bakmadı. Eşimle birlikte o kadar ısrar ettik ki sonunda şarkıyı bana emanet etti ve bugün birlikte buradayız. Her şey bir yana bu benim 20 yıllık hayalimdi.
Haber devam ediyor
Haber devam ediyor
Serdar Ortaç, iki hafta önce kardeşini kaybetmenin acısını yüreğine gömüp, klipte rol aldı. Yaşadığı acılı süreci basın mensuplarıyla paylaşan Ortaç, “Mehmet bu projeyi iki yıl bekledi ve benim için altı kez erteledi. Hiç unutmam, babam öldüğünde ertesi gün Adana’da konser verdim. Şimdi kardeşimi kaybettim, 10 günü geçti. Hayat böyle. Ben 40 değil, 400 gün yas tutarım ama içimde tutarım. Ben de gideceğim. Hepimiz gideceğiz. Ölmekten korkmuyorum. Bugün gitsem mutlu giderim" şeklinde konuştu.
Serdar Ortaç, iki çocuk babası kardeşi Serkan Ortaç'ın Suadiye Camii'nde düzenlenen cenaze töreni sırasında ayakta durmakta güçlük çektiği görülmüştü.Ünlü şarkıcı, kardeşinin hastalığının ilk başladığı 2019 yılında verdiği bir röportajda şunları söylemişti:
Kimseye belli etmedim ama hayatımda uzun zamandır hiç bu kadar ağlamadım. En son 1998'de hastalık nedeniyle sol gözüm kapandığında, 2012'de ise babam Mehmet Ortaç'ı kaybettiğimizde bu kadar çok ağladım. Annem ve ben perişanız. Serkan için tüm olanaklarımı seferber ettim. Kardeşimin sağlık durumu iyiyken işlerimin yoğunluğu nedeniyle ona vakit ayıramıyordum. Şimdi o kadar pişmanım ki! 'Niye daha fazla yanında değildim?' diye kendimi suçlayıp, duruyorum. Herkes ailesine, sevdiklerine zaman ayırsın. Sonra o büyük pişmanlık hiç geçmiyor. İnsanın üzerine çöküyor.