Bebeklerde geç yürüme hastalık habercisi mi? Araştırmalar ne diyor?

Yeni bir çalışma, genetik mirasla çevresel koşulların birleşiminin, bebeklerin ne zaman yürümeye başladığını etkilediğini ortaya koyuyor.

Haberin Devamı

/

Yeni bir araştırmaya göre, bebeklerin ilk adımlarını dokuz ila 15 ay arasında atması, yalnızca çevresel faktörlere değil, genetik yapıya da bağlı. Yürümeye başlama yaşı doğum ağırlığı, prematüre doğum, hareket etme fırsatları ve beslenme gibi etkenlerin yanı sıra, genetik faktörlerin de etkisiyle belirleniyor.İngiltere'deki Surrey Üniversitesi'nden psikoloji ve genetik profesörü Angelica Ronald, Euronews Health'e verdiği demeçte, “Ebeveynler çocuklarını destekleyebilir, ancak zamanlamayı yüzde 100 kontrol edemezler. Genler de önemli rol oynuyor,” dedi.

Genetik yapı fark yaratıyor

/

Nature Human Behaviour dergisinde yayımlanan araştırmaya Norveç, Hollanda ve İngiltere’den yaklaşık 71 bin çocuk katıldı. Bilim insanları, bebeklerin bağımsız olarak yürümeye başlamasındaki farklılıkların yaklaşık dörtte birini 11 genetik belirteçle açıklayabildi.

Haberin Devamı

/

Bu genetik varyasyonlar, beynin boyutu, kıvrım yapısı ve bilişsel işlevlerle ilişkili genlerle büyük oranda örtüşüyor. İlginç bir şekilde, erken yürümeyle bağlantılı genlerin dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) ile ilişkili olanlarla da çakıştığı gözlemlendi.Araştırmacılar, daha aktif ve kısa dikkat süresine sahip bebeklerin daha fazla hareket ederek erken yürüme pratiği kazanabileceğini düşünüyor.

Geç yürümek her zaman olumsuz bir şey değil

/

Öte yandan, başka çalışmalar 18 aydan sonra yürümeye başlamanın gelişimsel gecikmelere işaret edebileceğini öne sürse de Ronald bu konuda daha temkinli. “Gelişimin birçok yönü gibi, yürümeye başlama yaşında da geniş bir normal aralık vardır,” diyor.Ekibi ilerleyen dönemde, genetik yapı ile çevresel koşulların nasıl etkileşime girerek çocuk gelişimini şekillendirdiğini araştırmayı hedefliyor.

Haberin Devamı

/

Ronald, “Erken ya da geç yürümek, çocuğun genel gelişimi hakkında tek başına yeterli bilgi vermez,” diyerek ebeveynleri endişeye kapılmamaları konusunda uyarıyor: “Her çocuğun ritmi farklıdır ve bu da son derece normal.”