Depremin yıkıcı etkisinden en çok etkilenen Hatay, ailece toplu can kayıplarının da en çok yaşandığı illerden biri oldu. Yüzlerce ailenin yaşamı enkaz altında son bulurken, onlardan geriye kalan fotoğraflar yürekleri burktu.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Beş kişilik İpek Ailesi de bunlardan biri. Kendi ailesini kurtardıktan sonra kardeşine koşan Abdulkadir İpek, 8 kişiyi enkazdan kurtarırken, kardeşi, yengesi ve üç yeğeninin ancak cansız bedenlerine ulaşabildi. İpek, Cebrail Mahallesi Mimar Sinan Sokak Gediz Apartmanı 4’ncü katında oturan ve ambulans şoförü olan kardeşi Mustafa İpek (38), yengesi Ziynet, yeğenleri Muhammet Emin (16), Görkem (12) ve Çağrı’yı (10) kurtarmak için verdiği mücadeleyi Milliyet’e şöyle anlattı:

ONLAR SES VERMEDİ

“Evdekileri sağ olarak dışarı çıkarttıktan sonra doğrudan kardeşim Mustafa’nın oturduğu binaya gittim. Yıkılmıştı, enkazın üstüne çıktım, ‘Sesimi duyan var mı?’ diye saatlerce bağırdım. Ancak onlardan ses alamadım. Sesime yanıt veren aynı aileden 3 kişiyi çıkartmak için harekete geçtim. Önce 4 yaşındaki çocuklarını, ardından Ayşe adlı annesini çıkarttım. Üç kişiyi çıkarttıktan sonra teras katta Suriyelilere yöneldim. Diğer arkadaşlarla birlikte 3 kız çocuğunu kurtardık. Binanın arka tarafında bir blok altında kalan Suriyeli bir ablayı çıkaramadık. Ekipleri çağırdık ve bir gün sonra onu da çıkarttılar. Daha sonra bulunduğumuz bölgede kazı yaptık. Bir kepçenin yardımı ile binadaki kardeşimin evine ulaşan yolu açtık. Kapının önündeki koridora değmemek şartı ile kepçe operatörü beni ve yardım eden vatandaşları mutfağa bıraktı. Elimizdeki balta, kazma ve balyozla alanı genişlettik.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

SARILMIŞLARDI

İlk yeğenimin elini gördüm. Beşi üst üste sıralı bir şekilde yatıyorlardı. Önce büyük yeğenim, ondan sonra yengemi ve kardeşimi, arkasından 10 yaşındaki Çağrı’yı gördüm. O bana hep ‘Sakallı amcam’ derdi. Üst üste, birbirlerine sarılarak kapı çıkışında koridor dediğimiz kısımda kalmışlardı. Büyük ihtimalle dışarıya çıkmaya çalışmışlar. Kurtardığım komşusuna sordum, ‘Bir defa çığlıklarını duydum, sonra kesildi’ dedi. Büyük ihtimalle dışarı çıkmaya çalıştılar, bina yıkılınca sıkıştılar. Depremin ilk anında vefat etmişler. Bunu onları enkazdan çıkarırken anladık. Herkesi kurtardım. O binada 7-8 kişiye can verdik, kendi kardeşimin canını kurtaramadım. Bizim binada 25 kişi yaşamını yitirdi. Kardeşimin binasında ise ilk etapta 8 kişi canlı çıktı. Benim çıkardığım iki kişi hastaneye kaldırıldığında iç kanamadan dolayı vefat etmiş. Sadece Ebrar adında dört yaşındaki kız çocuğu hayatta kaldı. Akrabaları geldi, teşekkür etti.”

Kaynak: Hürriyet / Namık DURUKAN