Türkiye'nin tek kanallı yıllarında her cumartesi gecesi bir tiyatro programı yayınlanırdı. Münir Özkul çıkar ve Osmanlı döneminin unutulmaz aktörü Tomas Fasulyeciyan'ın ünlü tiradını okurdu. Program hep bu tiradla son bulurdu. İşte Özkul'un hafızalara kazınan o tiradı...

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

“Zaten aktör dediğin nedir ki? Oynarken varızdır, yok olunca da sesimiz bu boş kubbede bir hoş seda olarak kalır. Bir zaman sonra da unutulur gider. Olsa olsa eski program dergilerinde soluk birer hayal olur kalırız.

Ferhan Şensoy Özkul'u gözyaşlarıyla anlatmıştı

Görooorum, hepiniz gardoroba koşmaya hazırlanıorsunuz.
Birazdan teatro bomboş kalacak. Ama teatro işte o zaman yaşamaya başlar.
Çünkü Satenik’in bir şarkısı şu perdelere takılı kalmıştır. Benim bir tiradım şu pervaza sinmiştir.
Hıranuşla Virginia’nın bir dialogu eski kostümlerden birinin yırtığına sığınmıştır.
İşte bu hatıralar o sessizlikte saklandıkları yerden çıkar, bir fısıltı halinde sahneye dökülürler.

Artık kendimiz yoğuz.
Seyircilerimiz de kalmadı.
Ama repliklerimiz fısıldaşır dururlar sabaha kadar.
Gün ağarır, temizleyiciler gelir, replikler yerlerine kaçışır…

Perde !”