Türk sinemasının gizli kahramanı: İhsan Yüce

İhsan Yüce, oyuncuydu, yazardı, şairdi. Severek izlediğimiz birçok filmin senaryosunu da o yazmıştı. 23 Ocak 1929'da doğdu, 15 Mayıs 1991'de hayatını kaybetti. Değeri ise ölümünden yıllar sonra anlaşıldı.

Haberin Devamı

/

İzmir Atatürk Lisesi ve İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi'nden mezun oldu. Bir süre muhasebecilik yaptı. Fakat içinde sanat ateşi yanıyordu. 1952'de İzmir'de Halk ve Çocuk Tiyatrosu'nda başladı 1965-1966 arasında Lale Oraloğlu Tiyatrosu'nda çalıştı.

/

Sinemaya Altın Yumru filmi ile adım attı. Yönetmenliğini Ertem Eğilmez'in yaptığı Senede Bir Gün, Bir Millet Uyanıyor, Sürtüğün Kızı gibi filmlerde oyunculuğunu sürdürdü. Bu arada senaryo çalışmalarına başladı.

Haberin Devamı

/

İhsan Yüce politikti, emekçiden yanaydı. Ağaların düzenine karşıydı. Onun bu görüşleri bir baş yapıtı da beraberinde getirdi: Kibar Feyzo. Kibar Feyzo, toplumsal, siyasal, dinsel eleştiriyi komediyle buluşturan Türk sinemasının köşe taşı filmlerinden biri oldu.

/

Bu filmde Müjde Ar’ın canlandırdığı Gülo’nun babası Hacı Hüso’yu oynadı. Kimse senaryonun ona ait olduğunu bilmedi.

Haberin Devamı

/

Yüce 60'a yakın senaryoya imza attı. Hepsinin teması da işçiden, emekçiden yanaydı. Yüce 160'a yakın da filmde oynadı. 1976 yılında İşte Hayat filmindeki rolüyle En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu, senaryo ve yönetmenliğini yaptığı Bebek filmiyle 1979’da Karlovy Vary (Cekoslovakya) Jüri Özel Ödülü, 1981 yılındaki Derya Gülü filmindeki rolüyle de En İyi Erkek Oyuncu Ödülü'nü aldı.

/

Mazlum Çimen'in bestelediği, Mümtaz Sevinç'in seslendirdiği "Ekmek, Şarap Sen ve Ben" şiirinin yazarı da Yüce'ydi.

Haberin Devamı

Ekmek, Şarap Sen ve Ben şiiri

/

Birde sabahın dördüDışarda karOdamız ılıkGözlerin ılık ılık damlarken boş kadeheAnlattın bana ağzı sarımsakı kokan bir çocukla yattığınıAşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığınıKıskandım Gogeni TahitilimTerlemiş vücudunu silerkenCüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesiniSaçların bağlamıştı ellerimi muz kokulumGüneşi doğurmuştu ölü cisimMartı çığlıklarıyla bir sahil kayalığındaNefesin vücudumu yakıyordu yer yerSam yelim Sahra-i kebirimKahrettim her şeye o günBabanın çarap çanağına, Gogen’e, kadere, sana, bana birde gittiğin arabanın tekerineNe diyordum arkadaş….Diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerimAma içerken düşünmem neden içiyorum diyeDaha sonra yaparım hayatın felsefesiniSırayla olurum Fatih, Selim, KanuniBazen kadın hamamında tellak….Bazen Cristof KolombNapolyon’ken düşünürüm elbede geçen günleriTimur’ken Beyazıt’ı yenişimi….Bir kere Aristo’nun hocası olmuştumOna verdiğim dersle gurur duymuştumBazen Jan Dark’ı kurtarmak için çalışan bir kahramanBazen odunun ateşleyen bir cellat olurumEğer daha da içersemShaskespare halt etmiş derim karşımdaSalyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinlerim deİşte Mozart’ın aradığı melodi bu diye gülerimEnayiymiş be Platon…Bir içsinde görsün….Ne felsefesi varmış bu hayatınAnlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunuIslak kaldırımlarda yürürken acırımÖnde yalpa vuran sarhoşun zavallı halineUkalalık işte derim neme lazım seninKendine bak; sende bir serserin bir sarhoş….Ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkalarımŞehrin hizbe sokaklarındaYavaş yavaş kaybolur benliğim.

/