Paris saldırısında eşini kaybeden adamdan katillere açık mektup

129 kişinin hayatını kaybettiği Paris katliamının kurbanlarından birinin eşi kişisel Facebook hesabından onu öldürenlere bir mektup yazdı. Olayın gerçekleştiği gece ve sonrasında eşini bulamayan ancak sonrasında öldüğü haberini alan genç babanın yazdığı bu not binlerce kez paylaşıldı.

Haberin Devamı

Geçtiğimiz hafta Paris'te meydana gelen katliamda eşini kaybeden Antoine Leiris isimli adam kişisel Facebook hesabından kısa sürede 150 binden fazla paylaşılan bir not yazdı. Makyaj sanatçısı eşi Helene Muyal, katliamdan sonra sosyal medyada kayıp olarak aranmıştı.

Daha sonra Bataclan'da hayatını kaybettiği öğrenilen Helene Muya Reiris'in Fransız radyo ağı France Bleu'da gazeteci olarak çalışan eşi Antoine Leiris, ''Benim nefretimi kazanamayacaksınız'' başlıklı bu notu yayınladı:

''Cuma akşamı harika bir insanın, hayatımın aşkının, oğlumun annesinin hayatını çaldınız ancak benim nefretimi kazanamayacaksınız. Kim olduğunuzu bilmiyorum, bilmek de istemiyorum, ölü ruhlarsınız siz. Eğer sizin uğruna gözünü kırpmadan öldürdüğünüz tanrı bizi yaratmışsa, eşimin vücudundaki her kurşun onun kalbinde bir yaradır.

Paris'te büyük çatışma

O yüzden, hayır. Size sizden nefret etmemin vereceği tatmin duygusunu yaşatmayacağım. Bunu istiyorsunuz ancak nefrete öfkeyle karşılık vermek sizi bu hale getiren cehaletle aynı şey olur.

Haberin Devamı

Paris saldırıları en çok kime yaradı?

Benim korkmamı, etrafıma şüpheyle yaklaşmamı, güvenliğim için özgürlüğümü tehlikeye atmamı istiyorsunuz. Kaybettiniz.

Günlerce ve gecelerce beklemeden sonra onu bu sabah gördüm. Cuma günü evden çıkarken olduğu kadar, 12 sene önce ona aşık olduğum günkü kadar güzeldi.

Elbette mahvoldum, bu küçük zafer de sizin olsun, ancak kısa süreceğini bilin. O her gün bizimle olacak ve biz sizin hiçbir zaman sahip olamayacağınız özgür ruhlarla birbirimizi cennette bulacağız.

Biz ikimiz, oğlum ve ben dünyadaki tüm ordulardan daha güçlü olacağız. Size daha fazla zaman ayırmayacağım çünkü uykudan kalkan oğlumun yanına gitmek zorundayım. Yalnızca 17 aylık, her gün yaptığı gibi yemeğini yiyecek, her gün yaptığımız gibi oyunlar oynacağız ve bu küçük çocuk tüm hayatı boyunca mutlu ve özgür olacak. Onun nefretini de kazanamayacaksınız.''