'O KAFAYLA ZATEN OYNAYAMAZDIM'
Orada yaşadıklarımı, hissettiklerimi kimse bilemez. Önce ıslıklamalar oldu. “Susun” dedim. Sonra anneme, eşime, kızıma çok ağır küfürler edildi. Ben o kafayla zaten oynayamazdım. Takıma hiçbir faydam olmazdı. Bu nedenle çıktım. Bu kararım kimine yanlış kimine doğru gelebilir ama ben doğru olduğuna inandığım şeyi yaptım. Bu kararımdan dolayı hiç pişman değilim. Ve özür dilenecek bir durum olduğunu da düşünmüyorum. Kimse özür dilememi beklemesin. Bilhassa medya. Çağırılıyor muyum, çağırılmıyor muyum? Bitti. Kimse başka bir şey aramasın. Ben çağırılsam gideceğim oynayacağım, çağırılmazsam da saygı duyup çalışmaya devam edeceğim.
'UTANÇLA SÖYLÜYORUM Kİ, FANATİZM AY YILDIZIN ÖNÜNE GEÇİYOR'
Ben milli takım forması ile sahaya çıkmışım. Milli takımım için mücadele edeceğim. Orada artık benim için 2 renk var: Kırmızı ve beyaz. Ay yıldızlı bayrağımızın altında mücadele etmeye çıkıyorum ve utançla söylüyorum ki fanatizm ay yıldızın önüne geçiyor. Milli takım artık Konya’da oynuyor. Niye son başarılı maçlarını hep Konya’da oynamış? Bence bunu da araştırmamız lazım. Milli takımın kendine ait bir stadı olmuyorsa da ülkemizde birçok güzel stat yapıldı. Oralarda oynamak gerekiyor. Çünkü oradaki insan futbolcuyu her an göremiyor, baş tacı ediyor. Buradaki insan geliyor; parasını veriyor. Sanki o parayla bizi sahiplendiğini sanıyor. Son olarak şunu tekrarlamak isterim: Yaptığımın sonuna kadar arkasındayım.