Canlı Yayın
Alpaslan Akkuş
“Aslında evde bütün soruları biliyorum. 250 bin liraya kadar rahat çıkıyorum ama, burada şimdi heyecandan, niyeyse…”
Öyle oluyor işte. Temel çok sağlam oturana kadar, hep bir yere kadar geliyor ama o en kritik yerden öte gitmiyor. Aslında mesele tek maçta elenmek olunca her takım aynı derecede baskı altında kalıyor.
İlk turun, sağlı sollu bindirmeler takımı Fransa bile maça 22 yıllık Milli Eğitim öğretmeni gibi uzun yoklamalarla başladı. O ceza sahasına havadan komando timi indiren takım gitmiş, tel nöbeti tutan çocuklar gelmişti. Herkes kendi kapısının önünü süpürüyor, gerisini devletten bekliyordu.
Deschamps sahaya Benzema Giroud ikilisiyle çıkıp, önde oynayacağım mesajı vermişti ama soyunma odasındaki hesap sahaya nadiren uyardı. Nijerya ikiz kulelerle dar alanda uğraşmamak için oyunu genişletti. İlerde bastı, topu kanatlara atıp Fransa’nın baskın hücumlarını engelledi. Benzema kanatta kalınca içeri top gitmedi. Emenike kaleyi seçebildiği her yerden vurmasa Nijerya daha fazla pozisyon da bulabilirdi.
Yine de sonlara kadar iyi geldiler. Ama artık bataryanın düşük pil ışığı yanıyordu. Sahada Nijerya’ya uyan bir şarj aleti de yoktu. Fransa 3g özelliğini çok az kullandığı için bataryası doluya yakındı.
Bastırdılar. Futbolun kendi kitabı yine o acı geleneği bozmadı. Sahanın en iyisi, mucize kurtarışlar adamı Enyeama topu elinden kaçırdı, uzun adam Pogba boş kaleye kafayı vurdu. İşte burada temel eğitim farkı kendini gösterdi.
Fransa yese saldırırdı (bakınız Hollanda), Nijerya yedi, bitti. Yüzleri kireç gibi oldu, ayaklarına prangalar bağlandı. İkinci gol kimseyi şaşırtmadı. Yobo üzüldü, Valbuena sevindi.
Fransa’nın rakibini belirleyecek maç, ne çok hikaye barındırıyordu içinde. Cezayir, Almanya’yla 32 yıllık bir ders verebilirdi. Üstelik Almanlara 82’deki aleni şikenin cezasını keserken başka bir hesaba yelken açacaklardı. Tam da bağımsızlık ilanının yıldönümünden iki gün sonra, işgalcilerle karşılaşacaklardı. Almanya’dan sonra Cezayir’e de “Bak beyim sana iki çift lafım var…” diyebilirlerdi.
Tüm bunları bütün çapraz bağlarında hissettiklerini göstererek başladılar oyuna. Hoca Germenleri çok iyi etüt etmişti. Maça buldozer efektiyle başlayacakları tahmin etmişti. Öyle oldu.
Almanlar öğle tenefüsüne çıkmış ilkokul çocuklarının kantine gidişi gibi saldırdı. Cezayir izin verse gol atana kadar orada kalırlardı. Fakat arkada bıraktıkları iki nöbetçi de ağırdı.
Brahimi ve Slimani gerilla baskınlarıyla Almanları geri itti. Sınır ötesi operasyona yeltenirken kendi topraklarını koruma derdine düştüler. Cezayir topu kaptığı anda bir buçuk saniyede Neuer’in karşısına dikiliyordu. Alman kaleci ceza sahasının dışında en çok müdahalede bulunan kaleci ünvanını aldı. Maça konsantrasyonu bir gram düşük olsa Löw bavulunu toplardı.
Bu maçta da malum gelenek değişmedi. Cezayir dörde iki, beşe üç yakaladığı pozisyonların hepsinde yanlış pas tercihi yaptı. Almanlar sona doğru bastırdı ama Cezayir kalecisi de armut toplamıyordu. Maç uzadı.
Cezayirliler yorgundu. Bu da hamlelerde gecikme demekti. Müller ortaladı, Schürrle sağa dokunmak isterken top sola gitti. Bir kez o çizgiden girmek istedi mi meret, kimse durduramazdı. Almanlar öne geçti, sonrasında Cezayir bir iki pozisyon buldu, Mesut noktayı koydu. İlk turun bir güzel takımı daha bize el salladı. Keşke Fransa’ya bir fakir ama onurlu genç söylevi çekebilselerdi. Olmadı.
Şimdi sıra sarsak favoriye geldi. Turnuvanın en ağır hücumlarını yapan Arjantin, son dönemin sağlam savunma ekolü İsviçre ile karşılaşacak. Bu turun sürprize en açık maçı demiştim, bakalım ne olacak? Diğer maçtaysa turnuvanın gizli yıldızı Belçika Obamaspor’la oynayacak. Favorim çok net Belçika. 3-1 gibi bir sonuç bekliyorum. Gecenin rengi mavi olsun. Vamos.
“Aslında evde bütün soruları biliyorum. 250 bin liraya kadar rahat çıkıyorum ama, burada şimdi heyecandan, niyeyse…”
Öyle oluyor işte. Temel çok sağlam oturana kadar, hep bir yere kadar geliyor ama o en kritik yerden öte gitmiyor. Aslında mesele tek maçta elenmek olunca her takım aynı derecede baskı altında kalıyor.
İlk turun, sağlı sollu bindirmeler takımı Fransa bile maça 22 yıllık Milli Eğitim öğretmeni gibi uzun yoklamalarla başladı. O ceza sahasına havadan komando timi indiren takım gitmiş, tel nöbeti tutan çocuklar gelmişti. Herkes kendi kapısının önünü süpürüyor, gerisini devletten bekliyordu.
Deschamps sahaya Benzema Giroud ikilisiyle çıkıp, önde oynayacağım mesajı vermişti ama soyunma odasındaki hesap sahaya nadiren uyardı. Nijerya ikiz kulelerle dar alanda uğraşmamak için oyunu genişletti. İlerde bastı, topu kanatlara atıp Fransa’nın baskın hücumlarını engelledi. Benzema kanatta kalınca içeri top gitmedi. Emenike kaleyi seçebildiği her yerden vurmasa Nijerya daha fazla pozisyon da bulabilirdi.
Yine de sonlara kadar iyi geldiler. Ama artık bataryanın düşük pil ışığı yanıyordu. Sahada Nijerya’ya uyan bir şarj aleti de yoktu. Fransa 3g özelliğini çok az kullandığı için bataryası doluya yakındı.
Bastırdılar. Futbolun kendi kitabı yine o acı geleneği bozmadı. Sahanın en iyisi, mucize kurtarışlar adamı Enyeama topu elinden kaçırdı, uzun adam Pogba boş kaleye kafayı vurdu. İşte burada temel eğitim farkı kendini gösterdi.
Fransa yese saldırırdı (bakınız Hollanda), Nijerya yedi, bitti. Yüzleri kireç gibi oldu, ayaklarına prangalar bağlandı. İkinci gol kimseyi şaşırtmadı. Yobo üzüldü, Valbuena sevindi.
Fransa’nın rakibini belirleyecek maç, ne çok hikaye barındırıyordu içinde. Cezayir, Almanya’yla 32 yıllık bir ders verebilirdi. Üstelik Almanlara 82’deki aleni şikenin cezasını keserken başka bir hesaba yelken açacaklardı. Tam da bağımsızlık ilanının yıldönümünden iki gün sonra, işgalcilerle karşılaşacaklardı. Almanya’dan sonra Cezayir’e de “Bak beyim sana iki çift lafım var…” diyebilirlerdi.
Tüm bunları bütün çapraz bağlarında hissettiklerini göstererek başladılar oyuna. Hoca Germenleri çok iyi etüt etmişti. Maça buldozer efektiyle başlayacakları tahmin etmişti. Öyle oldu.
Almanlar öğle tenefüsüne çıkmış ilkokul çocuklarının kantine gidişi gibi saldırdı. Cezayir izin verse gol atana kadar orada kalırlardı. Fakat arkada bıraktıkları iki nöbetçi de ağırdı.
Brahimi ve Slimani gerilla baskınlarıyla Almanları geri itti. Sınır ötesi operasyona yeltenirken kendi topraklarını koruma derdine düştüler. Cezayir topu kaptığı anda bir buçuk saniyede Neuer’in karşısına dikiliyordu. Alman kaleci ceza sahasının dışında en çok müdahalede bulunan kaleci ünvanını aldı. Maça konsantrasyonu bir gram düşük olsa Löw bavulunu toplardı.
Bu maçta da malum gelenek değişmedi. Cezayir dörde iki, beşe üç yakaladığı pozisyonların hepsinde yanlış pas tercihi yaptı. Almanlar sona doğru bastırdı ama Cezayir kalecisi de armut toplamıyordu. Maç uzadı.
Cezayirliler yorgundu. Bu da hamlelerde gecikme demekti. Müller ortaladı, Schürrle sağa dokunmak isterken top sola gitti. Bir kez o çizgiden girmek istedi mi meret, kimse durduramazdı. Almanlar öne geçti, sonrasında Cezayir bir iki pozisyon buldu, Mesut noktayı koydu. İlk turun bir güzel takımı daha bize el salladı. Keşke Fransa’ya bir fakir ama onurlu genç söylevi çekebilselerdi. Olmadı.
Şimdi sıra sarsak favoriye geldi. Turnuvanın en ağır hücumlarını yapan Arjantin, son dönemin sağlam savunma ekolü İsviçre ile karşılaşacak. Bu turun sürprize en açık maçı demiştim, bakalım ne olacak? Diğer maçtaysa turnuvanın gizli yıldızı Belçika Obamaspor’la oynayacak. Favorim çok net Belçika. 3-1 gibi bir sonuç bekliyorum. Gecenin rengi mavi olsun. Vamos.
SON DAKİKA
