Arapça kökenli bir sözcük olan nefis, hem can ve benlik hem de dünyevi istekler anlamına gelir. Nefis terbiyesi, tasavvufta önemli bir yer tutar. Fenafillaha erişip insan-ı Kamil olmak isteyen dervişler, nefsin tüm isteklerinden arınmalıdır.�

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Nefis Nedir? 

Nefis derecelerine göre birçok türe ayrılır. Kötülükten hoşlanan ve insanın sürekli günah işlemesine neden olan nefse, Nefs-i Emmare denir. 

Nefs-i Levvame ise, şirk, zina ve yalan gibi büyük günahlardan uzak durmak, işlediği küçük günahlardan ötürü ise kendi nefsini kınayan benliktir. Nefs-i Raziye mertebesindeki derviş ise başına gelen her türlü kötülüğü Haktan bilir ve ne olursa olsun Allah'a şükretmeye devam eder. 

Mürşidin fenafillah makamına erişip benliğini Hakta yok etmesi ise Nefs-i Zekiyye olarak adlandırılır. 

Nefis Nasıl Terbiye Edilir? 

Tasavvuf ehli olanlar nefislerini terbiye etmek için farklı yollar denemiştir.  

1- Kıllet-i Menam: Sadece ağırlık çökünce uyumak. 

2- Kıllet-i Taam: İhtiyacın kadar yemek. 

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

3- Kıllet-i Kelam: Gerektiğinde konuşmak. 

Az uyumak, yemek ve konuşmak, riyazet adıyla da bilinir. 

Nefsi Terbiye Etme Yolları 

Bazı mutasavvıflar, nefislerini terbiye etmek ve Hakka daha yakın olmak için ''uzlet-i an'il enam'' yani insanlardan uzak bir yaşam sürmüştür. Bazı tekkelerde ''çile'' olarak adlandırılan bu süreçte, dervişler, 40 gün boyunca insanlardan kalarak, tamamen münzevi bir yaşam sürmüştür. Bunun tasavvuftaki karşılığı hırka-i tecrittir. Hakka daha yakın olmak isteyen mutasavvıflar, uzlete çekilir ve vakitlerinin çoğunu ibadet ile geçirirler.