Diyarbakır’dan 5 yıl önce, henüz 14 yaşındayken kandırılarak dağa götürüldü Mekkiye. Annesinin kendisi için eylem yaptığını duyunca örgütten kaçtı, devlete sığındı. Etkin pişmanlıktan faydalanıp serbest bırakıldı. 19’unda genç bir kız olarak "Yeniden doğdum" diyor.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Mekkiye, Diyarbakır’da yaşayan inşaat işçisi bir baba ve ev kadını bir annenin 7 çocuğundan en küçüğü. İki ağabeyi, 4 de ablası var. Henüz 14’ünde kandırılarak dağa götürülmüş. Beş yıldır da ailesinden bihaber olarak yaşamış. Diyarbakır’daki evine döndüğünde ablaları karşısındaydı. Hepsi birbirine sarıldı ve gözyaşlarına boğuldular. Mekkiye’nin ilk sorusu ağabeyleri oldu. Onlar evde değildi çünkü şehir dışında çalışıyorlardı. Mekkiye’nin o gün serbest kalacağından da haberleri yoktu. Mekkiye ablasının 2 yaşındaki oğlunu ilk kez görüyordu. Kendisine şaşkın şaşkın bakan yeğeniyle oynamaya başladı. Bir ara kız kardeşleriyle odasına kapandı. Odada gülüşme ve ağlama sesleri birbirine karışmıştı. Sonuncusunu belki yıllar önce yaptıkları bir buluşmanın ilkinin coşkusu içindeydiler. Hürriyet'ten Musa Kesler'in özel haberi... 

İnşaat işçisi bir babanın sadece temel ihtiyaçları karşılamak üzere donatılmış bir evinde, Mekkiye için tek özel şey annesinin onun geldiğini duyar duymaz hazırladığı yatağıydı.

İlk hengamenin ardından annesi, ‘hele bak ne aldım’ diyerek elinden tutup odasına götürdü. Mekkiye yatağına oturduğunda, neden ‘Ailemi özledim, o yüzden geldim’ dediği yüzünden anlaşılıyordu. Sevinç ve şaşkınlık arası bir ruh hali vardı. Konuşmaya başladığında ise kendinden emindi.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Lisede maruz kaldığı propagandalardan sonrasını şöyle anlattı:

“İki arkadaşımın propagandasıyla ikna oldum. HDP binasına götürdüler. Orada da bir kadın propaganda konuşması yaptı. Ailemi unutmam, kendimi davaya adamam gerektiğini söylediler. Aynı gün akşam üç kişi gelip beni il binasından aldı. Silopi’ye götürdüler. Oradan da karşıya geçtim. Katılmam böyle oldu. Sonra bana kod adı verildi. YPG’deydim. Eğitimden sonra Derik’teki kampa gittim, burada 4.5 yıl kaldım. Cepheye hiç gitmedim, aktif olarak çatışmalara katılmadım. Sadece eğitim verdim.”

EVLADINA KAVUŞAN 3. AİLE

Hüseyin ve Hüsniye Kaya kızları Mekkiye için 8 Eylül’de HDP İl Başkanlığı önünde oturma eylemine başladı. Kavurucu sıcak, yağmur ve dondurucu soğuk Mekkiye’nin ailesini eylemden vazgeçiremedi.

Diğer aileler gibi çocuklarına kavuşana kadar eylem yapmaya kararlıydılar. Mekkiye’nin dönüşü sadece Hüseyin ve Hüsniye Kaya’yı değil tüm anneleri sevince boğdu.

Mekkiye terör örgütü yerine ailesini seçen üçüncü çocuk oldu. Hacire Akar ile Hatice Ceylan’ın oğulları da güvenlik güçlerine teslim olup, ailelerine kavuşmuştu.

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

Haberin Devamı

"SADECE BİR İŞİM OLSUN"

“Ailemden hiç haber alamıyordum. Oradaki hayat çok zor. Bize anlatıldığı gibi değil. Gittikten sonra pişman olmuştum. Ayrılmayı düşündüm. 2018 Kasım’da bunu söyledim. Hapse attılar, 7 ay hapiste kaldım. 17 Aralık’ta karargâh merkezinden kaçtım. KDP’ye gittim. Bir hafta orada kaldıktan sonra buraya geldim. Oradan kaçtım çünkü ailemi özledim. Ölmeyi değil ailemi seçtim. İyi ki ailemi, kardeşlerimi seçtim. Yeniden doğmuş gibiyim. Bundan sonra ailemle huzurlu bir şekilde yaşamak istiyorum. Bir işim olsun, işimi yaparak aileme, kardeşlerime yardımcı olayım. Yeni yıldan bütün beklentim ve isteğim de bu...