'Verşan Baba’ unutulmadı

KAYNAKHürriyet

Emekli Büyükelçi Verşan Şentürker (81), elçilik yaptığı Kongo başta olmak üzere Afrika’dan gelen üniversite öğrencilerine Ankara’da evini açarak onlar için ‘Verşan Baba’ olmuştu. Öğrencilerin her derdiyle ilgilenmiş, onlara evlerinden uzakta da olsa sıcak bir yuva sağlamıştı. Şentürk geçtiğimiz hafta hayatını kaybetti. Çok sevdiği Kongolu öğrenciler de cenazesindeydi.

Haberin Devamı

Hürriyet'ten Musa Kesler'in haberine göre Verşan Şentürker, Dışişleri’ndeki kariyerine 1964’te başladı. Afrika ülkelerinde çeşitli pozisyonlarda diplomat olarak görev yaptı.

Hep halkın içindeydi. Görev yaptığı ülkelerde, fakir insanların her derdiyle ilgilendi. Kara kıtanın makus talihinin eğitimle değişebileceğine inanıyordu. Kongo, Meksika ve Ken ya’da büyükelçilik yaptıktan sonra 2003’te emekli oldu. 5 yıl görev yaptığı Kongo’yu hiç unutmadı. Emekli olduktan sonra Ankara’daki Kongolu ve Afrika ülkelerinden diğer öğrencilerle irtibatı devam etti. Evini onlara tahsis etti. Her sorunlarıyla ilgilendi. Onlar için ‘Verşan Baba’ oldu.

Ülkesine geri dönen öğrenciler onunla irtibatlarını hiç kesmediler. Evinin duvarları onların çocuklarının fotoğraflarıyla süslüydü. Şentürker geçtiğimiz hafta 81 yaşında hayatını kaybetti. Yardımlarını hiç esirgemediği, çoğu şimdi meslek sahibi olmuş, Afrikalı öğrenciler de cenazedeydi.

Haberin Devamı

"HEM HOCALIK HEM BABALIK"

2018’de Kongo’daki seçimlerde cumhurbaşkanı adayı olan Seth Kikuni o cenazedeki öğrencilerden biriydi: “Çok hatıramız var onunla. 2003 yılında ben Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde 1. sınıftayken daha önce yardım ettiği Kongolu bir öğrenci vasıtasıyla tanışmıştık. Yeni emekli olmuştu. Bizim okulda ders veriyordu. Lisansımda, yüksek lisansımda, sonra doktora çalışmalarımda çok yardımını gördüm. Bana biyolojik babam kadar yakındı. Evi bizim yuvamızdı. Maddi manevi her anlamda yardımını gördüm. Evinde kaldım. Bizim için bir yuva gibiydi orası. Sadece bana değil benim ülkemden ve diğer Afrika ülkelerinden çok öğrenciye babalık yaptı. Doktoradan sonra ben ülkeme döndüm. İşe başladım, hayata atıldım. Hatta cumhurbaşkanı adayı oldum. En büyük destekçimdi. Cenazeye Kongo’dan geldim. Başka öğrencileri de geldi. Üzerimde çok hakkı var. Çok uzaktan geldim ama vefamı ve şükranlarımı sunmak için gelmeliydim. Oğlum Nazali’nin de dedesi gibiydi.”