Canlı YayınGiriş
Her 10 Kasım sabahı, saat 09.05’te duran o sessizlik var ya… O sessizlikte hep bir çocuk sesi duyarım ben. Kalabalığın içinde, sirenlerin arasında, küçücük bir yürek “Atam” diye fısıldar. Belki ilkokul sırasına yeni oturmuş, belki henüz harfleri tam öğrenememiş bir çocuktur o. Ama Atatürk’ü hisseder. Çünkü Atatürk, bu ülkenin çocuklarının kalbine en erken düşen ışıktır.
Devamını Oku10.11.2025Bir itirafta bulunayım: Uzun bir süre “psikoloğa gitmek” bana hep biraz büyük bir mesele gibi gelirdi. Sanki sadece çok ciddi sorunları olan insanlar giderdi oraya. Filmlerde gördüğümüz gibi, koltukta uzanıp çocukluk travmalarını anlatan karakterler gelirdi aklıma. Ama zamanla fark ettim ki, mesele o kadar dramatik değil. Hatta tam tersine, oldukça insani bir şey.
Devamını Oku06.11.2025Bir şeyleri başlatmak zor olabilir. Bu hepimizin bildiği bir gerçek. Bir projeye başlamak, yeni bir alışkanlık edinmek ya da sadece bir şeylere yeniden başlamak, genellikle pek de kolay olmuyor. Ama işin garibi, o ilk adımı atmaya karar verdiğinde, bir şeylerin değişmeye başlayacağını hissediyorsun. Hedeflere ulaşmak için motivasyona ihtiyacımız var ama bazen motivasyon bir anda gelmiyor. Peki, o zaman ne yapmalı?
Devamını Oku23.10.2025Bazı sesler vardır, kulaklarımızdan değil, kalbimizin en derin yerinden yankılanır. Bir çocuğun ağlaması mesela… Hele o çocuk, savaşın ortasında, bir duvarın gölgesinde titreyerek ağlıyorsa — o ses artık insanlığın sınavıdır.
Devamını Oku15.10.2025Bazı sabahlar uyanır uyanmaz içimde o tanıdık ağırlığı hissediyorum. Henüz kahvemi bile yudumlamadan, zihnim günün olası felaket senaryolarını sıralamaya başlıyor. “Ya geç kalırsam?”, “Ya işler ters giderse?”, “Ya...” diye başlayan cümleler, bitmek bilmeyen bir siren gibi dönüp duruyor kafamda. Bazen düşünüyorum: insan, bu kadar endişeyle gerçekten yaşayabilir mi?
Devamını Oku06.10.2025Okullar açıldı, sabahları hafif serin rüzgar yüzümüze çarpıyor, ağaçlar yavaş yavaş sararıyor... Yani sonbahar kapıda. Ne güzel, değil mi? Ama sonbaharın bir de görünmez misafiri var: grip. Her yıl bu mevsimde olduğu gibi bu yıl da hastalık haberleri artmaya başladı. Ve kabul edelim, hasta çocukların olduğu evde sağlıklı kalmak neredeyse imkânsız.
Devamını Oku23.09.2025Her yıl eylül ayı yaklaştığında evlerimizin içine tatlı bir telaş girer. Yaz tatilinin rehaveti bir anda yerini sabah alarmlarına, kırtasiye alışverişlerine ve ders programlarına bırakır. Sanki bütün bir şehir aynı ritme ayak uydurur: çocukların heyecanı, velilerin koşturması, öğretmenlerin hazırlığı…
Devamını Oku08.09.2025Güneşin artık biraz erken paydos ettiği, yaprakların “bizden bu kadar” diyerek sarıdan turuncuya renk değiştirdiği o mevsimdeyiz. Yani sonbaharda. Bir yandan kahve bardakları büyüyor, diğer yandan Spotify listelerimiz “lofi & hüzün” kıvamına geliyor. Derken, kapıyı çalıp içeri giren tanıdık bir misafir oluyor: Sonbahar depresyonu.
Devamını Oku25.08.2025
SON DAKİKA
